Σκουπιδαριό...

Βγαίνω κάθε απόγευμα για περπάτημα, έγινε εδώ και ένα χρόνο αυτό για μένα τρόπος  ζωής. ( κιλά ωστόσο δεν χάνω γμτ)  είναι αυτό ειδικά εδώ που βρίσκομαι  η διέξοδος μου, διότι διαφορετικά δεν την πάλευα.
Κάθε μέρα για 30-40 λεπτά.
Μια μέρα όμως... είναι ξεχωριστή!
την περιμένω όλη τη βδομάδα με ανυπομονησία. είναι  η τρίτη.
είναι η  μέρα  που οι κάτοικοι της πόλης που ζω βγάζουν έξω  ότι έπιπλο και γενικά αντικείμενα που δεν θέλουν , και περνάει την τετάρτη το πρωί  το απορριμματοφόρο και τα παίρνει.
όσα έχουν μείνει δηλαδή... από μερικούς... " κυνηγούς θησαυρών"  σαν εμένα, που  το μάτι γίνεται γαρίδα ψάχνοντας.
εχω χάσει μερικά υπέροχα παμπάλαια έπιπλα μπουφέδες γραφειάκια κλπ... επειδή δεν είχα τρόπο να τα κουβαλήσω, και μέρος να τα βάλω δηλαδή, αλλά... θολώνω τόσο  εκείνη την ώρα και ούτε που το σκέφτομαι αυτό.  αρκούμε λοιπόν σε ότι μπορώ με τα χέρια μου να κουβαλήσω.
όπως αυτά τα σανίδια ( που ήταν προφανώς καπάκια από κουτιά) το ρολόι, και το σκαμνάκι.

 Το ρολόι μετά...

Τίποτα ιδιαίτερο δεν του έκανα. το "περιποιήθηκα" λιγάκι με πατίνες.

 Το ρολόι πριν...

Έχω μια αδυναμία στις κορδέλες στα κορδόνια και  στις  δαντέλες.

Είχα πάρα πολλές πριν την πυρκαγιά, και στεναχωρήθηκα όταν τις έχασα  άρχισα πάλι σιγά σιγά να τις ξαναμαζευω, ήταν  στην Κατερίνη δυο μαγαζιά που μου δίναν τα υπόλοιπα τους, αγόρασα και κάποιες, και... απεκτησα πάλι αρκετούτσικες. τις είχα πάντα σε ένα κουτί χύμα, κάποια μέρα είδα στο διαδίκτυο -δεν θυμάμαι ακριβώς που- " μασουράκια" μου άρεσε πολύ η ιδέα, και αποφάσισα να "συμμαζευτώ" πήρα χαρτόνι από κουτιά  μετακόμισης, τα έκοψα σε διάφορα μεγέθη, τύλιξα τις άκρες με αλουμινόχαρτο, και κόλλησα χαρτιά που είχα εκτυπώσει. μου πήρε πολλές μέρες να τελειώσω γιατί μπορεί να φαίνεται εύκολο αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο, τουλάχιστον για μένα. Άξιζε όμως τον κόπο, γιατί  ειδα επιτέλους τις κορδο δαντέλες μου τακτοποιημένες.