Οτι θυμάμαι..Χαίρομαι.

Εγώ μια φορά... το πάλεψα!
Καπέλο ήθελα να γίνει.

Ένα ρολό γυψόγαζα που καιρό την κοιτούσα και έλεγα, άσε... άλλη φορα θα καταπιαστώ μαζί σου... εκείνη ταπεινή, δεν με προκάλεσε ποτέ. δεν μου γεμιζε το μάτι. δεν ειχε κατι τρανταχτό. κτι...φανταχτερο. μισω τα αχρωμα και αοσμα  ειτε προκειτε για ανθρωπους ειτε για αντικειμενα.
Τελικα...
Καταδεχτηκα  μια μερα να την πιασω στα χερια μου.

Και εκεινη... μου μιλησε...

Με εκανε να την νοιώσω, να την συμπαθήσω, και γιατι οχι; να την αγαπήσω.

Αφέθηκε στα χέρια μου να την κάνω οτι ήθελα.