Πειραματισμοί

Είναι ντεκουπάζ... είναι κολάζ... είναι ζωγραφική... (ήθελε και να ζωγραφίσει η μούρη μου)

ότι να ναι είναι αυτό το κάδρο.

Αν ήταν και ίσιες οι γραμμές... μια χαρά νομίζω θα ήταν.

Κολάζ με υφάσματα.

Είναι τα πρώτα μου παιχνιδίσματα με υφάσματα και δαντέλες, και... ότι άλλο βρεθεί μπροστά μου. Είχα χρόνια να πιάσω στα χέρια μου ραπτομηχανή, και... νομίζω ότι... φαίνεται. πω πω... κατάστραβα γαζιά!
 δεν πτοούμε όμως. θα τα καταφέρω! τα επόμενα θα είναι πιο ίσια. φαντάζομαι.
Όπως και να χει, έχω ξετρελαθεί με αυτή την τεχνική. όπου δω ύφασμα δαντέλα κλπ... σκέφτομαι  πως, και τι μπορώ να κάνω με αυτά. έχω ειδοποίηση  συγγενής, φίλους  και γνωστούς, να μην πετάνε τίποτα πριν το δω.
Θα ήθελα πολύ να μπορέσω να παρακολουθήσω σεμινάρια σχετικά, αλλά... δεν ξέρω που. έχετε καμιά ιδέα; Βοήθεια καλά μου κοριτσάκια!!!

Ένα κομμάτι ξύλο...

Τυχαία μια μέρα έπεσα  σε ένα μπλογκ... http://misirloumisirlou.blogspot.com 

 χμ... ενδιαφέρων. για να το ψάξω λίγο... αυτό το κορίτσι έχει πολλά να πει... έχει μεράκι... ψάξιμο στο ψάξιμο πέφτω σε μια ανάρτηση της που έλεγε κάτι για κρακελέ που γίνετε με... κόλα. σιγά μη γίνεται αυτό, σκέφτηκα. όμως... χάνω τίποτα να το δοκιμάσω; το πολύ πολύ να χάσω λίγο από τον..."πολύτιμο" (λέμε τώρα) χρόνο μου, και λίγη κόλα και χρώμα. έψαξα στην αποθήκη... βρήκα ένα κομμάτι ξύλο, και ξεκίνησα τις δοκιμές. μπα.. τζίφος (καλά το είπα εγώ... σιγά μη γίνεται..) αλλά πάλι... κάτι θα ξέρη το κορίτσι για να το λέει... ας ξαναδοκιμάσω... τη μια ξεχνιόμουν και στέγνωνε πολύ η κόλα... την άλλη πέρναγα αμέσως  το χρώμα... την επόμενη άφησα να περάσει κάνα μισάωρο... δεν ξέρω σε πια από τις δοκιμές μου, είδα να δημιουργούνται μπροστά στα δύσπιστα μάτια μου τα σκασίματα. Α... τελικά έχει δίκιο. γίνεται. και μάλιστα γίνεται ένα ωραίο κρακελέ. μου έκανε βέβαια κάποιες φουσκαλίτσες όπως θα δείτε... μάλλον έγιναν επειδή το στέγνωσα με το πιστολάκι. ωραία λοιπόν πείστηκα. θα το ξανακάνω άλλη μέρα σε ένα μεγαλύτερο ξύλο.
ας πετάξω τώρα αυτό το κομμάτι. το παίρνω και προχωράω προς τα σκουπίδια...
 πριν το ρίξω άμεσα το ξανακοιτάω.
όχι. δεν θα το πετάξω!
τι να το κάνω όμως; είναι τόσο μικρο... αμέσως έρχονται  στο μυαλό μου η δυο κορνίζες που βρήκα προχθές,  στα σκουπίδια.
 Αυτό είναι!
θα κάνω ένα κάδρο!
έβαψα μαύρη την κορνίζα (ήταν χρυσή) και... βγήκε αυτό!
 που ομολογώ με έχει ξετρελάνει. καθώς και όσους το είδαν.
 φυσικά... δεν το έχω πια, αλλά... χαλάλι, είναι κρεμασμένο σε έναν τοίχο ενός όμορφου σπιτιού.

Οι φωτογραφίες δεν είναι καλές, και πραγματικά το αδικούν πολύ.