Είναι αλήθεια ότι με κούρασε αυτό το... έρχομαι σε σένα... πρέπει να έρθεις και εσύ σε μένα...Τώρα θα μου πείτε... ένα αλισβερίσι είναι η ζωή... Εγώ όμως... δεν ήμουν ποτέ των τύπων και των πρέπει.
Μερικές φορές όμως καμαρώνω κάτι που δημιούργησα και θέλω να το δείχνω.
Όπως αυτή την κλειδωθήκη που έφτιαξα για τον TZO
Αυτό το ρολόι...
Αυτές τις γραματοθήκες...
Αυτή η μπιζουτιέρα;...
Αυτό το καδράκι...
9 σχόλια:
Δέσποινα δικαίως να καμαρώνεις,πολύ όμορφη δουλειά!
Οσο για το "ερχεσαι σε μένα ΠΡΕΠΕΙ να έρθω σε σένα" δεν ισχύει.Το κάνουμε εάν μας αρέσει κι όταν μας αρέσει.Υποχρεωτικό δεν είναι τίποτε, αλλιώς παύει νάναι ευχαρίστηση.
υπέροχα όλα όσα έφτιαξες, απλά τέλεια!!!
Χαρα σε ευχαριστω πολυ.
Διαφωνω με το οτι...διαφωνεις. χαχα
Ετσι ειναι που τα λεω. απο τοτε που δεν επισκεπτομαι και δεν σχολιζω σε αλλα μπλογκ, δεν εχω επισκεψιμοτητα και σχολια. λες να ειναι τυχαιο; δεν με νοιαζει ομως. εγω θα γραφω εκει που πιστευω οτι εχω κατι να πω. δεν θα κανω δημοσιες σχεσεις...
Αναστασια σε ευχαριστω πολυ.
Και απο μια συντομη ματια που εριξα στο δικο σου μπλογκ, ειδα οτι εχεις πολυ ωραιες ιδεες. μου αρεσε πολυ το καδρο που εκανες για τη φιλη σου, καθως και οι σαγιοναρες.
Ρε , συ Δέσποινα ... Όλα καλά , αλλά ξέρεις ;... μου λείπεις .
Καλό υπόλοιπο Καλοκαιριού .
Hola,he visitado su blog y me han gustado mucho sus trabajos
Felicidades
Besos:Mayte
Και εμενα μου ελειψες Αννα μου!
Nuestras meriendas y manualidades
Σας ευχαριστώ πολυ!!!
beautiful pieces of art.
Δημοσίευση σχολίου